De Roparun ken ik al vanaf het prille begin en ik was destijds één van de eerste sponsors voor het team van Daniel de Hoedt in een naturasponsoring van Vouwcampeerwagens die zouden fungeren als basiskamp en slaapplaatsen (24 jaar geleden).
Vorig jaar werd ik voor het eerst gevraagd om deel te nemen in het cateringteam en daarmee werd ik ondergedompeld in het Roparun avontuur. Natuurlijk wilde ik het team maximaal ondersteunen en gedreven als ik ben, wilde ik niemand tekort doen en verzorgde 24/7 non-stop de maaltijden, broodjes, drankjes etcetera. Prachtig vond ik het.
Ik kreeg grote bewondering voor de sportieve prestaties en de ontberingen om zowel op de dag als de nacht te lopen (en natuurlijk te fietsen). De eerste nacht was het noodweer en uren lang viel er regen over de route.
Steeds meer begon ik te denken, wat deze mensen doen, dat moet ik ook kunnen. Ik heb mij jarenlang voorgehouden dat ik niet zou kunnen rennen, deed het wel eens, maar na een paar minuten was ik helemaal uitgeput en de dagen erna had ik overal pijn.
Toch liet het mij niet los, ik was onderdeel geworden van een leuke club, we noemen ons Vrienden van Berkel en ik wilde kunnen lopen met deze vrienden.
Twee teamleden zijn eveneens looptrainer bij De Kieviten (Hanneke en Ellen) en zij startte in september een opstartgroep om in 12 weken naar 5 km te kunnen lopen. Dat was mijn kans, ik heb hem aangegrepen en vanaf minuut 1 was het raak. Met een groep van >30 mensen gingen we van start. Mijn doel was helder, die 5 km ga ik halen, maar om dat extra kracht bij te zetten schreef ik mij direct in voor de kwart Marathon van Rotterdam voor over 8 maanden. Die stok achter de deur had ik nodig, ik wilde het kunnen. En dan begint het, het gaat niet vanzelf, je moet het echt willen. Maar wat is het fantastisch dat je dan die 5 km kan lopen en daarna ga je door. Maar van 5 km naar 10 km is een heel eind en dan wordt het ook nog eens winter, heel koud, regelmatig sneeuw en je merkt soms weinig vooruitgang. Dan nog maar een tandje erbij zetten en opeens, na 10 weken doorgaan, tik je de eerste 10 km aan. Daarna ging het snel en inmiddels is hardlopen een vast onderdeel in mijn leven geworden en loop ik 3 tot 4 keer per week. Met nieuwe vrienden, want lopers treffen elkaar op de trainingen en op allerlei loopevenementen. Inmiddels ben ik in opleiding voor assistent trainer en wil ik mijn enthousiasme en drive graag overbrengen op de lopers en starters. Ik kan het iedereen aanraden.